احمد حاجی شریف معاون آموزش و پژوهش سازمان دارالقرآن الکریم در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه نگارش قرآن چند نوع است، اظهار داشت: نگارش در ایران دو نوع است که رسم المصحف و رسم الاملاء را شامل می شود.

وی افزود: رسم الاملاء مطابق با ادبیات عرب است، به جز چند کلمه خاص چون زکوة، صلوة، حیوة که در ادبیات عرب  بدون واو نوشته می شود که عدم تغییر این کلمات هم به دلیل این است که هیچ قرآنی از ابتدا تا به حال تغییر نکرده و یا تعداد آنها بسیار کم است. مشابه این کلمات در زبان فارسی نیز وجود دارد که باید آن را رعایت کرد، چون کلمه خواهر و خویش که یک واو اضافه دارد و ما در نوشتن این کلمات واو را رعایت کرده ولی کلمه را بدون واو قرائت می کنیم.

احمد حاجی شریف تصریح کرد: قرآن باید با رسم الاملاء باشد و همچنین از نظر علامتگذاری مخاطبان و خوانندگان قرآنهای ایرانی را بهتر می خوانند، زیرا نو آموزان اگر حرکتهای زیادی در قرآن وجود داشته باشد به علت عدم آشنایی با آن خط، کلمات را نادرست تلفظ می کنند.

معاون آموزش و پژوهش سازمان دارالقرآن الکریم در ادامه گفت: در ایران بیشتر قرآنهایی که مورد استفاده قرار می گیرند به خط نیریزی و دیگر خوشنویسان ایرانی هستند.

وی با بیان اینکه امروزه از قرآن به خط عثمان طه کمتر استفاده می شود، یاد آور شد: در قرآن به خط عثمان طه رسم المصحف رعایت شده و به دلیل رعایت علامتگذاریهای عربی خواندن آن خالی از مشکل نیست.

احمد حاجی شریف اظهار داشت: قرآنهایی که به خط خوشنویسان ایرانی چون نیریزی است، اگر چه به لحاظ رعایت رسم الاملاء راحت تر است، اما به لحاظ رعایت بعد خوشنویسی که بعضی حروف روی هم نوشته می شوند و یا تداخل بیش از حد معمول دارند در آموزش چندان مناسب نیست.  اما اخیرا تعدادی از ناشران تا آنجا که مقدور بود در مونتاژ خط این مشکل را برطرف کرده اند و از حدود 3 سال قبل به دلیل آموزشی بودن، قرآنی که به خط عثمان طه کتابت شده را به رسم الاملاء تبدیل کردند و علامتگذاری آن به شیوه قرآنهای ایرانی تغییر یافت تا قرائت آن آسانتر شود.